Leczenie zachowawcze
Celem leczenia zachowawczego, jest wywołanie owulacji poprzez stosowanie leków indukujących jajeczkowanie.
Celem leczenia zachowawczego, jest wywołanie owulacji poprzez stosowanie leków indukujących jajeczkowanie.
Na czym polega leczenie zachowawcze?
Na czym polega leczenie zachowawcze?
Jedną z przyczyn niepłodności u kobiet są zaburzenia lub brak jajeczkowania (brak owulacji okazuje się być przyczyną niepłodności u ok. 15-25% par).
Typowym objawem w takiej sytuacji są nieregularne miesiączki lub wręcz ich całkowity brak. Leczenie ma na celu wywołanie owulacji poprzez stosowanie leków indukujących jajeczkowanie.
Diagnostyka
Niezbędne badania
Kobieta
Kobieta
Mężczyzna
Mężczyzna
Aby leczenie mogło być skuteczne należy wykluczyć najczęstsze inne przyczyny niepłodności, wykonując powyższe badania.
Leczenie
Przebieg leczenia
Etap I
Wywiad i analiza problemu niepłodności
Podczas pierwszego spotkania z lekarzem, zbierany jest wywiad, w tym szczegółowe informacje na temat regularności i długości trwania cyklu miesiączkowego. W trakcie USG TV, które powinno być integralną składową badania ginekologicznego, sprawdzana jest budowa macicy i jajników – pozwala to już na wstępne wnioski dotyczące owulacji: w I fazie cyklu zwykle jest widoczny pęcherzyk wzrastający, a w II fazie cyklu ciałko żółte, co potwierdza przebytą owulację.
Etap II
Monitoring owulacji
Monitorowanie owulacji, jeżeli lekarz uzna, że jest potrzebne, trwa zwykle przez jeden lub kilka cykli i polega na ustaleniu czy występują prawidłowo rozwijające się pęcherzyki Graafa, możliwa jest również ich ocena pod względem liczby i wielkości (rosną ok. 2 mm na dobę) a także określenie grubości endometrium macicy.
Monitorowanie owulacji pozwala na precyzyjną ocenę samego momentu jajeczkowania, tym samym zwiększając szanse na ciąże poprzez zaplanowanie czasu współżycia.
Stwierdzenie, w wyniku monitorowania cyklu, że pęcherzyk nie pęka (ulega tzw przedwczesnej luteinizacji), bądź pęcherzyki rosną w nierównym tempie może stanowić wskazanie do zastosowania indukcji jajeczkowania.
Etap III
Stymulacja owulacji
Dla potrzeb leczenia niepłodności metodami wspomaganego rozrodu stosuje się stymulację hormonalną, która prowadzi do uzyskania wzrostu jednego (indukcja monoowulacji) lub większej ilości (indukcja poliowulacji) dojrzewających pęcherzyków jajnikowych i tym samym zwiększa szansę na powodzenie leczenia.
Indukcja owulacji jest leczeniem z wyboru u kobiet z zaburzeniami jajeczkowania.
Etap IV
Leczenie chirurgiczne
W przypadku pacjentek, u których leczenie zachowawcze nie przyniosło efektów, możliwe jest zastosowanie technik chirurgicznych.
Do metod chirurgicznych należy tzw. drilling jajników, wykonywany niekiedy w zespole policystycznych jajników, w którym leczenie metodami wspomaganego rozrodu nie dało rezultatu. Zabieg polega na laparoskopowym kilkukrotnym nakłuciu jajników.
Tego typu zabieg można zastosować jedynie u młodych kobiet, z wysoką rezerwą jajnikową.
Metodą laparoskopowa można usuwać zrosty oraz ogniska endometriozy. Niekiedy przed zastosowaniem inseminacji i IVF może być konieczne usunięcie mięśniaków, polipów w jamie macicy lub histeroskopowe usunięcie przegrody jamy macicy.
Warto wiedzieć
Wszystko
o metodzie
Kobieta w trakcie jednego cyklu owulacyjnego produkuje jeden do dwóch pęcherzyków Graffa. Dzieje się tak dlatego, iż pod wpływem hormonów pobudzone zostają jajniki do produkcji pęcherzyków jajnikowych zawierających komórki jajowe.
W cyklu poprzedzającym rozpoczęcie procesu stymulacji jajników, Pacjentka może przyjmować tabletki antykoncepcyjne. Ma to na celu wyciszenie pracy jajników i przeciwdziałanie tworzenia się torbieli jajników. Pod koniec tego cyklu zapada ostateczna decyzja, co do rozpoczęcia i rodzaju stymulacji hormonalnej. Im większa ilość wyprodukowanych pęcherzyków, tym większe szanse na ciążę, ale wzrasta ryzyko ciąży wielopłodowej. W razie wzrostu więcej niż 2 pęcherzyków z reguły nie zaleca się starań o ciążę (w szczególnych, wybranych sytuacjach ze złym rokowaniem można zezwolić na próby zajścia w ciążę przy obecnych 3 pęcherzykach Graafa).
Cały proces stymulacji odbywa się według wybranego protokołu i jest dostosowywany indywidualnie do pacjentki do konkretnej pacjentki. W stymulacji hormonalnej u kobiet stosuje się:
- Cytrynian klomifenu – stosowany w przypadkach zaburzeń owulacji u kobiet, których partnerzy są płodni. W prawidłowym cyklu menstruacyjnym, wydzielanie hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH) sprawia, że przysadka uwalnia FSH i LH, stymulując w ten sposób rozwój pęcherzyka i owulację. Stwierdzono, że klomifen indukuje owulację u 75% kobiet niejajeczkujących i 35% z tych kobiet zachodzi w ciążę. Większość ciąż jest pojedynczych. Odsetek ciąż bliźniaczych jest mniejszy niż 10%. Klomifen jest zwykle stosowany przez 4-5 cykli. Jeżeli w tym czasie pacjentka nie zajdzie w ciążę, następnym krokiem jest zastosowanie letrozolu lub gonadotropin.
- Letrozol – obecnie stanowi lek I rzutu w indukcji jajeczkowania u kobiet z zespołem policystycznych jajników.
- Preparaty zawierające gonadotropiny- gonadotropiny mają zdolność stymulacji wzrostu pęcherzyka lub pęcherzyków jajnikowych i zwykle są stosowane u kobiet, które nie zareagowały na leczenie letrozolem lub cytrynianem klomifenu lub nie zaszły w ciążę pomimo uzyskania owulacji po lekach doustnych. Leki te są również lekami z wyboru u kobiet z zaburzeniami owulacji spowodowanymi hipogonadyzmem hipogonadotropowym. Leki te są produkowane poprzez ekstrakcję czynnych hormonów z moczu kobiet po menopauzie (gonadotropina menopauzalna, HMG) lub też dzięki zastosowaniu metod inżynierii genetycznej w specjalnych zaprogramowanych liniach komórkowych (rekombinowany ludzki hormon folikulotropowy, rh-FSH, rekombinowany ludzki hormon luteotropowy rh-LH).
- Preparaty gonadotropiny kosmówkowej (HCG) – to preparaty moczopochodne (u-HCG) oraz rekombinowane (rekombinowana ludzka gonadotropina kosmówkowa). Hormon ten powoduje ostateczne dojrzewanie pęcherzyka i uwolnienie komórki jajowej, w sposób analogiczny do naturalnego LH. Zwykle lek podaje się 24 godziny po ostatniej dawce gonadotropin
Z leczenia zachowawczego mogą skorzystać kobiety, u których występują zaburzenia hormonalne, prowadzące do zakłóceń lub zaniku owulacji.
Brak jajeczkowania może być spowodowany wieloma czynnikami:
- stres
- zła dieta
- nieprawidłowa masa ciała (otyłość, niedowagą)
- gwałtowne zmiany masy ciała (zarówno szybkie chudnięcie jak i wzrost masy ciała)
- forsowny, nadmierny wysiłek fizyczny
- zespół policystycznych jajników PCOS
- choroby przysadki i podwzgórza
- nadmiar prolaktyny i inne zaburzenia hormonalne, w tym zaburzenia czynności tarczycy i nadnerczy
Celem leczenia zachowawczego jest uzyskanie owulacji u kobiet, u których występują cykle bezowulacyjne.
Stymulacja hormonalna wykorzystywana jest również w technikach wspomaganego rozrodu, w celu uzyskania mnogich pęcherzyków.
Przeciwwskazaniem do stymulacji hormonalnej, jest ogólny zły stan zdrowia, otyłość i nadwaga, brak czynności jajników oraz niektóre nowotwory.
Przed rozpoczęciem stymulacji hormonalnej konieczna jest wizyta konsultacyjna, na której zostanie omówiony: ogólny stan zdrowia, historia chorób, przyjmowane leki, suplementy oraz wszelkie inne czynniki medyczne, które mogą mieć wpływ na proces stymulacji hormonalnej. Dodatkowo lekarz prowadzący, może zlecić wykonanie badań krwi m.in. hormonów płciowych, tarczycy, AMH i innych, a także innych badań w celu oceny ogólnego stanu zdrowia.
Zdrowe odżywianie, regularna aktywność fizyczna i odpowiednie nawodnienie ciała są ważne dla ogólnego zdrowia i przygotowania do stymulacji hormonalnej. Unikaj alkoholu, nikotyny i innych substancji, które mogą mieć negatywny wpływ na zarodki.
Przyjmowanie hormonalnych leków może mieć wpływ na samopoczucie psychiczne, należy wówczas skontaktować się z lekarzem lub terapeutą.
Należy pamiętać, że każdy proces stymulacji hormonalnej jest unikalny i może różnić się w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta.
Skuteczność metody
Skuteczność metody
Skuteczność leczenia niepłodności metodą zachowawczą może być różna w zależności od przyczyny niepłodności oraz indywidualnych czynników pacjenta.
Niektóre z metod zachowawczych, które mogą być stosowane w leczeniu niepłodności, to monitorowanie cyklu menstruacyjnego, stymulacja hormonalna, interwencja chirurgiczna.
Warto jednak pamiętać, że skuteczność każdej metody będzie zależna od przyczyny niepłodności u pacjenta. W niektórych przypadkach, gdzie przyczyny są bardziej skomplikowane, może być konieczne zastosowanie bardziej zaawansowanych procedur medycznych. Dlatego zawsze ważne jest konsultowanie się z lekarzem specjalistą ds. niepłodności, który może odpowiednio ocenić sytuację i zalecić odpowiednie leczenie.
Cennik badań
Pierwsza wizyta z USG |
350 zł |
Leczenie zachowawcze |
Kolejna wizyta |
250 zł |
Kolejna wizyta – Specjalista endokrynologii gin. i rozrodczości |
300 zł |
Konsultacja z USG w trakce stymulacji |
200 zł |
Konsultacja z USG w trakce stymulacji – Specjalista endokrynologii gin. i rozrodczości |
250 zł |
Opinie
Pacjenci o nas
Dowiedz się więcej
Endometrioza – objawy, które mogą o niej świadczyć
Szacuje się, że endometrioza dotyka około 10 proc. kobiet w wieku rozrodczym i aż 50 proc. kobiet cierpiących z powodu niepłodności.
Czytaj wpis