Cykle bezowulacyjne to takie cykle miesiączkowe, w których nie dochodzi do owulacji, czyli uwolnienia dojrzałej komórki jajowej z jajnika. Chociaż miesiączka może się pojawić regularnie, nie oznacza to, że cykl był owulacyjny – brak owulacji oznacza, że nie ma szans na naturalne zapłodnienie. Cykle bezowulacyjne mogą zdarzać się sporadycznie (np. w okresach silnego stresu lub po odstawieniu antykoncepcji hormonalnej), ale ich częste występowanie może świadczyć o zaburzeniach płodności i wymagać pogłębionej diagnostyki.
Jakie są przyczyny cykli bezowulacyjnych?
Cykle bezowulacyjne mogą mieć różne podłoże – najczęściej są związane z zaburzeniami hormonalnymi. Wśród przyczyn wyróżnia się:
- zespół policystycznych jajników (PCOS), choroby tarczycy, hiperprolaktynemię, nadwagę lub niedowagę, przewlekły stres oraz zbyt intensywną aktywność
Nie bez znaczenia jest również wiek – im bliżej menopauzy, tym większe ryzyko cykli bezowulacyjnych.
Objawy cykli bezowulacyjnych
Brak owulacji nie zawsze daje wyraźne objawy, dlatego wiele kobiet dowiaduje się o problemie dopiero podczas starań o dziecko. Jednak pewne sygnały mogą świadczyć o braku jajeczkowania:
- nieregularne cykle miesiączkowe,
- brak charakterystycznego śluzu płodnego w połowie cyklu,
- brak wzrostu temperatury ciała w drugiej fazie cyklu,
- plamienia międzymiesiączkowe lub bardzo obfite miesiączki,
- trudności z zajściem w ciążę mimo regularnego współżycia.
Diagnostyka i leczenie cykli bezowulacyjnych
Podstawą rozpoznania jest monitoring cyklu – najczęściej przy pomocy USG przezpochwowego oraz badania poziomu hormonów, w tym progesteronu w drugiej fazie cyklu. Można też wykonać testy owulacyjne lub prowadzić obserwację temperatury ciała i śluzu szyjkowego.
Leczenie zależy od przyczyny. W wielu przypadkach wystarczą zmiany stylu życia – redukcja masy ciała, zmniejszenie stresu czy zmiana diety. W innych – stosuje się leki stymulujące owulację lub inne metody wspierające płodność.
